Szczepionka firmy Pfizer jest jednym z bardziej pożądanych specyfików w Polsce. Ostatnio blady strach padł jednak na pacjentów, którzy ją przyjęli - czy to możliwe, że preparat ma jeden straszny, zagrażający życiu skutek uboczny? Szczepionka firmy Pfizer, podobnie jak preparat Moderny to jedne z chętniej przyjmowanych specyfików w Polsce. Niestety, czasami po szczepieniach pojawiają się niepożądane reakcje ze strony organizmu. Czy to możliwe, że szczepienie się Pfizerem jest ryzykowne?Jeszcze w lutym donosiliśmy o przypadku 19-letniego chłopaka z Izraela, który po przyjęciu drugiej dawki szczepionki trafił do szpitala z objawami zapalenia mięśnia sercowego. Jak się okazuje - w tym kraju nie był to przypadek odosobniony. Z tej przyczyny Pfizer musiał zareagować, odnosząc się do sprawy. Szczepionka Pfizer i rzadki skutek ubocznyPod koniec kwietnia izraelski koordynator akcji szczepień na koronawirusa, Nachman Asz, poinformował, że po wstępnych badaniach wykryto incydenty zachorowań na zapalenie mięśnia sercowego u osób, które otrzymały szczepionkę Pfizera przeciw COVID-19. Ministerstwo Zdrowia Izraela twierdziło wtedy, że jest stanowczo za wcześnie na wyciąganie takich wniosków, jak to, że szczepionka przynosi takie skutki niepożądane. Doniesienia jednak wywołały poruszenie na Pfizera i Europejska Agencja Leków po zbadaniu sprawy zgodnie stwierdzili, że bezpośredni związek pomiędzy szczepionką a zachorowaniami jest mało prawdopodobny. Trudno byłoby go zresztą ustalić, ponieważ zapalenie mięśnia sercowego może być wywoływane przez wirusy i inne Zdrowia Izraela zaznacza, że podobną liczbę przypadków zapalenia mięśnia sercowego odnotowano w poprzednich latach, co może wskazywać na fakt, że nie ma to absolutnie żadnego związku z przyjmowaniem szczepień przez obywateli mięśnia sercowego pojawiało się głównie u osób młodszych, po podaniu im drugiej dawki szczepionki. Ludzie powinni wiedzieć o tych zdarzeniach, a także o tym, że jest to na tyle mało prawdopodobne i rzadkie, że nie powinno zniechęcać do szczepienia.
Oftalmopatia tarczycowa (ang. thyroid eye disease , TED), określana także jako orbitopatia, to typowy objaw chorób tarczycy przebiegających z nadczynnością gruczołu. Typowy dla niej wytrzeszcz oczu pojawia się w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa. Do innych objawów oftalmopatii zalicza się podwójne widzenie, światłowstręt czySzczepionka DTP znajduje się w Programie Szczepień Ochronnych (PSO) i jest obowiązkowa. Preparat stosuje się w celu czynnego uodpornienia pacjenta przeciwko wystąpieniu błonicy, tężca i krztuśca. Szczepionka DTP zalecana jest do podania dzieciom w kilku dawkach między 6 tygodniem życia i przed ukończeniem 2 roku życia. Jaki jest skład szczepionki DTP, ile kosztuje, czy jest refundowana i jakie są przeciwwskazania do zastosowania tego preparatu? Odpowiedzi na te pytania znajdują się niniejszym artykule. Co to jest DTP? Ten tajemniczy skrót pochodzi z języka angielskiego i kolejno oznacza: D – Diphtheria (błonica), T – Tetanus (tężec), P – Pertussis (krztusiec). Wszystkie trzy choroby są zakaźne i w ubiegłym stuleciu stanowiły duży problem z punktu widzenia zdrowia publicznego. W Polsce, dzięki wprowadzeniu obowiązkowych szczepień ochronnych w 1954 roku, choroby te zostały praktycznie wyeliminowane. Obecnie w naszym kraju nie rejestruje się zachorowań na błonicę, natomiast ostatni przypadek tężca u noworodków zarejestrowano w 1983 roku. Z upływem czasu spada ochrona poszczepienna przeciwko krztuścowi, dlatego też konieczne są obowiązkowe dawki przypominające. Szczepionka DTP – charakterystyka W Polsce mamy dwa rodzaje szczepionek DTP, które zawierają w swoim składzie toksoid błoniczy i tężcowy (niezakaźne składniki pochodzące od bakterii) oraz pełnokomórkowy (cały, zabity antygen krztuśca) – DTP i bezkomórkowy (antygen krztuśca) – DTaP. Są to preparaty skojarzone, czyli takie, które podczas jednego wkłucia zostają wprowadzone do naszego organizmu, jako jedna szczepionka, zawierająca w swoim składzie kilka antygenów drobnoustrojów chorobotwórczych. Szczepionka DTP – czym są błonica, tężec, krztusiec? Szczepionka skojarzona 3w1 DTP zapewnia ochronę przed następującymi chorobami: błonica – choroba zakaźna, którą wywołuje bakteria zwana maczugowcem błonicy. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową (kaszel, kichanie) oraz w wyniku kontaktu z osobą chorą (rzadziej). Najczęstsze objawy tej choroby to ból gardła, wysoka gorączka, biały lub szary nalot na migdałkach i krtani czy powiększone węzły chłonne, „szczekający” kaszel oraz świst wdechowy; krztusiec (koklusz) – choroba zakaźna wywołana bakterią (pałeczką krztuśca). Powoduje bakteryjne zakażenie oskrzeli i tchawicy. Do zakażenia dochodzi drogą powietrzno – kropelkową. Charakterystycznymi objawami tej choroby jest przede wszystkim napadowy kaszel, któremu towarzyszy duszność i bezdech; tężec – to choroba, którą powoduje bakteria zwana laseczką tężca. Do zakażenia dochodzi w wyniku zabrudzenia rany. Drobnoustrój atakuje układ nerwowy, co prowadzi do zwiększonego napięcia oraz skurczu mięśni. Poważny problem stanowią skurcze mięśni oddechowych i krtani, ponieważ mogą one spowodować trudności z oddychaniem. Bezpieczeństwo i skuteczność preparatów DTP i DTaP zostały potwierdzone w badaniach klinicznych. DTP – kiedy się szczepić? Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych w celu zapewnienia maksymalnej ochrony przed wyżej wymienionymi chorobami, należy wykonać pełny cykl szczepień, który składa się z trzech dawek pierwotnych i czwartej dawki uzupełniającej. Obowiązkowe są też dawki przypominające w 6 i 14 roku życia. Pierwszą dawkę leku dziecko otrzymuje najczęściej w 2 miesiącu życia, drugą między 3 – 4 miesiącem życia, trzecią w 5 – 6 miesiącu życia i ostatnią miedzy 16 a 18 miesiącem życia. Zaleca się zachowanie 6 – 8 tygodniowych odstępów pomiędzy szczepieniami. Ulotka szczepionki DTP, którą producent dołącza do preparatu, zawiera informacje, które dotyczą szczegółów samego szczepienia. Wynika z nich, że szczepionka powinna być podana głęboko domięśniowo w przednio-boczna część uda u dzieci do 2 roku życia oraz w mięsień naramienny u starszych dzieci. Szczepienie DTP może być wykonane jednocześnie z innymi szczepionkami (również ze szczepionkami skojarzonymi). Przez wzgląd na fakt, że szczepionka ta jest obowiązkowa, większość rodziców decyduje się zaszczepić swoje dziecko. Bez wątpienia przełożyło się to na niemalże całkowity spadek zachorowalności dzieci na błonicę, krztusiec i tężec. Polecane dla Ciebie paracetamol, zawiesina, ból, gorączka, ząbkowanie, przeziębienie zł octowinian glinu, żel, stłuczenie, obrzęk, oparzenie zł żelki, odporność, niedobór witamin zł krople, odbudowa flory bakteryjnej, odporność zł Szczepionka DTP – cena Szczepionka DTP jest refundowana przez NFZ. Oznacza to, że otrzymamy ja bezpłatnie od przychodni podczas szczepienia. Preparat jest dedykowany dla dzieci od 6 tygodnia życia, czyli w okresie, w którym obowiązkowe są jeszcze szczepienia na poliomyelitis (polio), na Haemophilus influenzae typu b (Hib) oraz WZW typu B. Możemy wtedy wybrać szczepionkę DTP + IPV + Hib (preparat skojarzony 5w1) lub DTP + IPV + Hib + WZW B (preparat skojarzony 6w1) i wówczas te szczepionki są płatne, czyli ich koszt pokrywamy z własnych środków. Nasze dziecko otrzyma wtedy jedno wkłucie, które zapewni nam ochronę przed pięcioma lub sześcioma chorobami zakaźnymi, co z pewnością oszczędzi mu bólu. Szczepionka DTP – powikłania Do charakterystycznych skutków ubocznych wymienionych w DTP ChPL (Charakterystyka Produktu Leczniczego) zaliczamy zaburzenia ogólne i odczyny w miejscu podania, takie jak: zwiększona drażliwość, gorączka 39 – 40oC, odczyny miejscowe: zaczerwienienie, ból i obrzęk. W celu ich złagodzenia możemy zastosować okłady z Altacetu lub lek przeciwgorączkowy i przeciwbólowy, np. paracetamol. Inne działania niepożądana to zaburzenia żołądkowo – jelitowe (wymioty i biegunka), na które zaleca się zastosowanie leku przeciwbiegunkowego. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania (zmniejszenie apetytu i pragnienia) oraz zaburzenia psychiczne (niepokój, apatia). Szczepionka DTP zawiera też w swoim składzie tiomersal (środek konserujący), który może wywołać reakcje alergiczne. W celu złagodzenia tej reakcji można zastosować lek przeciwalergiczny. Objawy po szczepieniu DTP ustępują jednak najczęściej w ciągu 24 – 48 godzin. Szczepionka DTP – przeciwwskazania Szczepionki DTP nie należy podawać pacjentom z nadwrażliwością na substancje czynne lub na którąkolwiek substancje pomocnicze oraz z mózgowym porażeniem dziecięcym. Przeciwwskazaniem do zastosowania preparatu są także objawy, które wystąpiły w ciągu 7 dni po podaniu pierwszej dawki leku. Groźne objawy po szczepieniu DTP to przede wszystkim ostre stany chorobowe (przebiegające z gorączką), choroby neurologiczne o postępującym przebiegu, stwierdzona encefalopatia o nieznanej etiologii, objawy mózgowe manifestujące się zaburzeniem świadomości oraz drgawki przebiegające z gorączką. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Wymaz z gardła – ile kosztuje badanie i gdzie można je wykonać? Wielokrotnie każdy z nas cierpiał z powodu bólu gardła czy chrypki. Są to najczęściej występujące choroby gardła. Czasem zdarza się jednak, że infekcje gardła dopadają nas zbyt często oraz ciągle nawracają pomimo stosowania właściwego leczenia. Co można zrobić w takiej sytuacji? Wtedy można zdecydować się na wykonanie wymazu z gardła, który może pomoc naszemu lekarzowi prowadzącemu w postawieniu właściwej diagnozy i ułatwi też włączenie najlepszego dla nas leczenia. Test ureazowy na Helicobacter pylori – na czym polega i kiedy się go wykonuje? Helicobacter pylori to bakteria odpowiedzialna za występowanie choroby wrzodowej czy nowotworów żołądka. Do jej wykrycia stosuje się test ureazowy, który wykonywany jest podczas gastroskopii. Na czym polega to badanie i jak się do niego przygotować? Jakie są wskazania do przeprowadzenia testu ureazowego? APTT – czas kaolinowo-kefalinowy, normy i wskazania. Kiedy należy wykonać badanie? APTT to jeden z parametrów krwi, którego oznaczenie jest bardzo istotne, kiedy należy zbadać stopień krzepliwości krwi pacjenta, u którego planowana jest operacja chirurgiczna lub leczonego z powodu chorób natury zakrzepowo-zatorowej. Niezwykle istotnym czynnikiem wpływającym na czas częściowej tromboplastyny po aktywacji mogą być choroby wątroby lub zaburzenia ilość witaminy K w organizmie. Jak wygląda badanie APTT, czy jest refundowane i jak się do niego przygotować? Sód (Na) – badamy elektrolity we krwi. Norma, hiponatremia, hipernatremia Badanie stężenia sodu (Na) jest jednym z głównych oznaczeń parametrów krwi. Nie jest badaniem drogim ani też wymagającym specjalnego przygotowania, niemniej kontrolowanie poziomu sodu jest bardzo istotne. Wszelkie nieprawidłowości w stężeniu tego elektrolitu mogą być bardzo groźne dla zdrowia, szczególnie osób, u których zdiagnozowano choroby kardiologiczne, jak chociażby nadciśnienie tętnicze lub nefrologiczne, jak niewydolność nerek. Jak wygląda badanie, czy jest refundowane, ile kosztuje i jakie są normy dla kobiet, mężczyzn i dzieci? Odpowiadamy w niniejszym artykule. CBCT (tomografia stożkowa) – przebieg badania, wskazania, wady i zalety CBCT (tomografia wiązki stożkowej) jest badaniem płatnym i wykonywanym na podstawie skierowania lekarskiego. Wykorzystywane jest najczęściej podczas leczenia stomatologicznego lub laryngologicznego. Pozwala na zobrazowanie zmian, które są niewidoczne na klasycznym prześwietleniu struktur zębowych. Ile kosztuje badanie tomografii stożkowej, jak wygląda CBCT i jakie są wskazania do prześwietlenia z wykorzystaniem tej metody? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule. Insulina – normy we krwi, wskazania, cena. Badanie insuliny po obciążeniu. Czy hiperglikemia i hipoglikemia są groźne dla życia? Insulina i normy z nią związane są jednym z głównych wskaźników prawidłowej pracy trzustki. Badanie poziomu tego hormonu pozwala na dokonanie oceny zmian w gospodarce węglowodanowej, a w przypadku wystąpienia hipoglikemii lub hiperglikemii wdrożenie odpowiedniego leczenia tych zaburzeń, których zaniedbane może się rozwinąć w szereg chorób metabolicznych, w tym przede wszystkim w cukrzycę typu II. Osoby, które zauważyły u siebie zaburzenia widzenia, zawroty głowy, przyspieszoną akcję serca lub zlewne poty powinny koniecznie zgłosić się na badanie poziomu insuliny. Wysoki poziom prolaktyny (hiperprolaktynemia) w wyniku badania krwi Hiperprolaktynemia jest jednym z objawów guza przysadki (łac. prolactinoma), chorób podwzgórza, zaburzeń funkcji gruczołu tarczycowego (np. niewyrównania niedoczynność tarczycy), niewydolności nerek, ale także ciąży. Objawami, które powinny skłonić pacjenta do zbadania poziomu PRL, są zaburzenia miesiączkowania, trudności z zajściem w ciążę, mlekotok, uderzenia gorąca, trądzik lub zauważalnie obniżone libido. Leczenie hiperprolaktynemii polega głównie na farmakoterapii i leczeniu przyczynowym podwyższonego stężenia PRL, czyli choroby, która wywołała ten stan. Holotranskobalamina – badanie wczesnych niedoborów witaminy B12 Istnieje pula badań, które regularnie powinien wykonać każdy weganin lub wegetarianin, a także osoby, które mają wszelkie objawy niedokrwistości lub zauważają u siebie niedobory witaminy B12, do których należy, chociażby mrowienie i pieczenie skóry, drętwienie kończyn lub zaburzenia snu. Postawienie diagnozy dotyczącej groźnego niedoboru wit. B12 jest możliwe już na jego wczesnym etapie, dzięki wykonaniu oznaczenia poziomu holoTC, czyli holotranskobalaminy. Jak się przygotować do badania poziomu holoTC, czy trzeba być na czczo i jakie są objawy obniżonego poziomu witaminy B12? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule.
Eksperci opracowali wytyczne dla lekarzy i pielęgniarek w zakresie porad edukacyjnych udzielanych w przychodniach podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) realizujących opiekę koordynowaną. Dla każdej ze ścieżek terapeutycznych osobne. Obejmą pacjentów z cukrzycą, astmą, nadciśnieniem tętniczym, POChP, niewydolnością serca czy niedoczynnością tarczycy.
fot. Adobe Stock Według lekarzy osoby, które przechorowały COVID-19, nie tylko mogą, ale powinny się zaszczepić przeciwko koronawirusowi. Ostatnie badania potwierdzają taką potrzebę. Odporność poinfekcyjna a szczepionka na COVID-19 SARS-CoV-2 jest niedawno poznanym patogenem. Nie wiemy nadal, jak długo utrzymuje się odporność poinfekcyjna na koronawirusa. Ponadto odpowiedź immunologiczna osoby na infekcję jest bardzo zmienna, co oznacza, że liczba przeciwciał jest różna u poszczególnych osób. Paradoksalnie pacjent ciężko przechodzący COVID-19 może mieć mniej przeciwciał odpornościowych niż osoby, które przeszły zakażenie bezobjawowo. Jest to temat wciąż badany i dlatego trudno dzisiaj stwierdzić jednoznacznie, kiedy ozdrowieniec może zarazić się jeszcze raz. Długość utrzymywania się odporności u ozdrowieńców jest nadal przedmiotem badań. W zależności od źródeł mówi się o kilku, kilkunastu tygodniach, a nawet znacznie dłuższym czasie. Jedno z badań (naukowców z Uniwersytetu Rockefellera) dowiodło, że ozdrowieńcy mogą mieć nawet trwałą odporność na COVID-19, dzięki tzw. komórkom pamięci B. Po przebytej infekcji te komórki odporności pozostały w organizmie badanych osób, a ich ilość w przeciwieństwie do przeciwciał nie malała, a u niektórych nawet wzrosła. Więcej o tym: Trwała odporność na koronawirusa jest możliwa Jak i kiedy ozdrowieńcy powinni się zaszczepić przeciwko COVID-19? Nie ma oficjalnych wytycznych dotyczących szczepienia przeciwko COVID-19 osób, które już chorowały, jednak część badań wskazuje, że tak naprawdę ozdrowieńcom wystarczy jedna dawka szczepionki. Pozwala ona uzyskać liczbę przeciwciał w organizmie zapewniającą odporność na koronawirusa. Nowe badanie pod kierunkiem dr. Leonidasa Stamatatosa z Fred Hutchinson Cancer Research Center w Seattle (USA), w którym analizowano próbki krwi ozdrowieńców, wykazało, że badani mogą nie być odporni na nowe warianty koronawirusa, ale już jedna dawka szczepionki Pfizera lub Moderny zwiększała u nich liczbę przeciwciał we krwi tysiąckrotnie. Wyniki były nawet lepsze niż u osób, które nie chorowały, ale otrzymały dwie dawki szczepionki. Z kolei w innym nowym badaniu naukowcy z New York University dowiedli, że druga dawka szczepionki nie przyniosła żadnych korzyści osobom, które przechorowały COVID-19. Niestety nie wiemy, jak długą ochronę przez koronawirusem zapewnia szczepionka. Jednak wymienione preparaty znacząco podwyższają miano przeciwciał, dlatego można przypuszczać, że okres ochrony powinien był długi. Część ekspertów uważa, że warto wcześniej zrobić badania serologiczne (na przeciwciała przeciwko koronawirusowi). Pozwoliłyby one określić poziom odporności danej osoby. Wówczas łatwiej będzie rozważyć potrzebę ewentualnego przyjęcia szczepionki. Źródła:L. Stamatatos i inni, Antibodies elicited by SARS-CoV-2 infection and boosted by vaccination neutralize an emerging variant and SARS-CoV-1, Samanovic i inni, Poor antigen-specific responses to the second BNT162b2 mRNA vaccine dose in SARS-CoV-2-experienced individuals, Więcej o koronawirusie: Nowe warianty koronawirusa mogą być odporne na szczepionkęSzczepionka na koronawirusa. Korzyści, skutki uboczne, kto i kiedy otrzyma szczepienie przeciwko COVID-19?Jak leczyć łagodne zakażenie koronawirusem w domu? Leki i naturalne sposoby na COVID-19Koronawirus. Jak długo trwa COVID-19? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Istnieją jednak choroby, w których ujemne sprzężenie zwrotne TSH i hormonów tarczycy może być zaburzone. Wymieniono je poniżej. WPŁYW CIĘŻKICH OGÓLNOUSTROJOWYCH CHORÓB NA CZYNNOŚĆ TARCZYCY W ostrych i przewlekłych chorobach o ciężkim przebie-gu stwierdza się nieprawidłowe wyniki oznaczeń hormo-Tyjesz, choć właściwie nie wiesz, czemu. Twój głos nieco się obniżył, a czasem bez powodu pojawia się chrypka? Tracisz zapał do działania, choć wcześniej tryskałeś energią? Wyjaśniamy, jak prawidłowo rozpoznać symptomy świadczące o tym, że warto zbadać tarczycę. Problemy z nieprawidłowo działającym gruczołem tarczycy aż 7 razy częściej dotyczą kobiet niż mężczyzn. Wiele osób zupełnie nie potrafi rozpoznać, co im dolega. Nic dziwnego – większość dolegliwości bardzo łatwo zbagatelizować i zrzucić winę za ich pojawienie się na zupełnie inne czynniki. Bez regularnie wykonywanych badań kontrolnych nie da się prawidłowo ocenić, czy mamy niedoczynność lub nadczynność tego niewielkiego organu, którego wygląd często porównywany jest do... motyla (ze względu na to, że składa się z dwóch złączonych ze sobą płatów bocznych). Jak często badać tarczycę? Pracę tarczycy zlokalizowanej w przedniej części szyi pomiędzy chrząstkami krtani i tchawicy reguluje przysadka mózgowa, która produkuje hormon tyreotropowy (TSH) pobudzający gruczoł do wytwarzania trójjodotyroniny (T3) i tyroksyny (T4). Przy niedoczynności tarczycy gruczoł ten wytwarza zbyt małe ilości hormonów tyroksyny i trójjodotyroniny, przez co dochodzi do zwolnienia tempa metabolizmu i przybierania na wadze. Z kolei nadczynność tarczycy powoduje przeciwny efekt, a chorzy zaczynają szybciej chudnąć. Jeśli chcemy sprawdzić, czy nasza tarczyca działa prawidłowo, raz na 3 miesiące powinniśmy wykonać badanie TSH (przy niedoczynności tarczycy powtarza się je co 6 miesięcy), a dodatkowe informacje o funkcjonowaniu tego gruczołu uzyskamy dzięki oznaczeniu stężenia FT3 (trójjodotyroniny), FT3 (trójjodotyroniny), FT4 (tyroksyny), także raz na rok – anty-TG (przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie) i anty-TPO (przeciwciał przeciwko peroksydazie). Co 3 lata powinno się także robić USG tarczycy (lub częściej, jeśli takie będzie zalecenie endokrynologa). Niedoczynność tarczycy – jakie objawy łatwo zbagatelizować? Przyrost masy ciała – powodem tycia może być niedoczynność tarczycyGwałtowne przybieranie zbędnych kilogramów to problem, który często towarzyszy niedoczynności tarczycy. Spowolnione tempo metabolizmu i częste zaparcia powodują, że licznik kilogramów po stanięciu na wadze zaczyna systematycznie szybować w górę, a część chorych nie zdaje sobie sprawy z tego, że przyczyną ich problemów jest nieprawidłowo działająca energii, szybkie męczenie sięNie masz siły na to, by wykonywać nawet najprostsze czynności z taką werwą jak kiedyś? Łatwo się męczysz i nie masz energii, by sprostać codziennym wyzwaniom? Jeśli ten problem towarzyszy ci coraz dłużej – zbadaj zaparcia, bóle mięśni i stawówWydęty brzuch i ciągłe uczucie pełności to jeden z najczęstszych symptomów towarzyszących niedoczynności tarczycy. Niewłaściwie działający gruczoł spowalnia działanie wielu narządów – w tym jelit, a także wydłuża tempo metabolizmu. U niektórych szczególnie dotkliwe mogą być także obrzęki stawów i silne bóle mięśni, które odbierają siły do wypadanie włosówWłosy stają się matowe, tracą blask, mogą być dużo bardziej łamliwe niż wcześniej, a na dodatek niemal po każdym przeczesaniu na szczotce lub grzebyku zostają spore garści kosmyków – jeśli obserwujesz u siebie takie objawy, możesz mieć problemy z tarczycą. Zespół cieśni nadgarstka – objaw występujący u 80 proc. chorychMrowienie, drętwienie, a także ból palców lub zaburzenie czucia w obrębie rąk (a czasem nawet zanik mięśni kłębu kciuka) to konsekwencja długotrwałego ucisku na nerw pośrodkowy. Zespół cieśni nadgarstka może pojawić się z różnych powodów, ale bardzo często zdarza się u osób, które cierpią na niedoczynność tarczycy – to wynik zmian w układzie nerwowym spowodowanych tą chrypka i obniżenie głosuJeśli osoby z bliskiego otoczenia zauważą, że twój głos stał się nieco niższy niż w przeszłości, a na dodatek często masz chrypkę – nawet całkiem niepozorną – to znak, że warto zrobić kompleksowe badania tarczycy, które mogą ustalić, czy mamy niedoczynność tego gruczołu. Zaburzenia endokrynologiczne mogą być powodem tych z koncentracją, zaburzenia pamięciOsoby, które cierpią na niedoczynność tarczycy, mogą mieć problem ze skupieniem się na wykonywanych zadaniach. W miarę postępu choroby coraz trudniej jest im sprostać obowiązkom, które wcześniej nie sprawiały im żadnego kłopotu. Chorym może być trudno zapamiętywać nawet podstawowe informacje, co ma wpływ na normalne ciśnienieJednym z objawów niedoczynności tarczycy może być wolne tętno i niskie ciśnienie tętnicze. Warto zwrócić uwagę na ten symptom i dodatkowo wykonać odpowiednie badania ( TSH, dzięki którym można się przekonać, czy tarczyca działa prawidłowo).Problemy ze snem – pomimo senności w ciągu dniaOsoby, które cierpią na niedoczynność tarczycy, w ciągu dnia mogą wydawać się ospałe i brakuje im energii do działania. Z kolei nocą wielu z nich może mieć problem z zasypianiem lub walczyć z bezsennością. Skóra sucha i... zmiana rysów twarzyObrzęk powiek, nieco zmienione rysy twarzy, czasami przesuszona skóra twarzy, a także wyraźna szorstkość skóry na kolanach i łokciach to jedne z objawów, które mogą wskazywać na niedoczynność miesiączkowaniaProblemy z menstruacją, zaburzenia libido, a nierzadko także niepłodność – to objawy, które pojawiają się przy niedoczynności uczucie zimnaChorzy na niedoczynność tarczycy często skarżą się, że jest im zimno – to wynik tego, że spada u nich tempo metabolizmu, a funkcjonowanie różnych narządów przestaje działać prawidłowo. Zwolnienie dotyczy też procesu produkcji ciepła, przez co nawet w upały niektórzy wcale nie pocą się nadmiernie – mogą mieć zimne dłonie lub język (makroglozja), paradontoza i krwawiące dziąsłaNiedoczynność tarczycy może powodować szereg problemów w obrębie jamy ustnej. Jedną z nich jest tzw. makroglozja, czyli wyraźnie powiększony, nieproporcjonalnie duży język, który może samoistnie wysuwać się z jamy gębowej (czasem język może stawać się piekący). U chorych zwykle rozwija się także paradontoza i mają problem z krwawiącymi długotrwałe obniżenie nastrojuOsoby cierpiące na niedoczynność tarczycy nie tryskają energią, mogą czuć wyraźne obniżenie nastroju lub wydają się zmęczeni nawet wtedy, kiedy teoretycznie powinni być wypoczęci. Zaburzenia endokrynologiczne doprowadzają u takich pacjentów do objawów, które często mogą być kojarzone z potliwościChłodnej, suchej i bladej skórze osób cierpiących na niedoczynność tarczycy może także towarzyszyć wyraźny spadek potliwości. Chorzy tracą energię do działania i przestają się pocić z taką intensywnością, jak kiedyś. To jeden z nieco mniej znanych objawów, które mogą wskazywać na konieczność zbadania tarczycy. Czytaj też:Bąble po ugryzieniu - domowe sposoby na ukąszeniaCzytaj też:„Biała skóra jest zawsze punktem odniesienia”. Angelina Jolie opowiedziała o rasizmie w medycynie Źródło: Zdrowie
Bądź zawsze na bieżąco z Serwisem Zdrowie! Zapisz się na nasze powiadomienia, a nie ominie Cię nic, co ważne i intrygujące w tematyce zdrowia. Justyna Wojteczek redaktor naczelna Zapisz się na newsletter Pobierz powiadomienia , 12:59 Aktualizacja: 17:04 U co piątej osoby w Polsce występują zaburzenia czynności tarczycy, lecz połowa z nich zupełnie nie zdaje sobie z tego sprawy. Jak to możliwe? Dowiedz się, na jakie sygnały ostrzegawcze trzeba zwrócić uwagę, jak można zapobiegać tego rodzaju problemom i kto jest najbardziej narażony na ich wystąpienie. Fot. PAP Głównym powodem tego, że tak duży odsetek zaburzeń czynności tarczycy pozostaje niezdiagnozowany jest fakt, że związane z nimi objawy są często subtelne i mało specyficzne (np. łamliwe lub wypadające włosy, zmęczenie), przez co są one trudne do rozpoznania. 5 rzeczy, których nie wiesz o hormonach Sprawę dodatkowo komplikuje to, że objawy zaburzeń czynności tarczycy mogą się od siebie bardzo różnić - w zależności od rodzaju konkretnego, związanego z nimi schorzenia. Aby ułatwić nieco orientację w tej złożonej materii przedstawiamy poniżej przegląd najczęściej występujących symptomów mogących wskazywać na różnego rodzaju choroby tarczycy. Jakie objawy mogą świadczyć o niedoczynności tarczycy Należą do nich uczucie ciągłego zimna, ciągłe zmęczenie i senność, zaburzenia pamięci, przyrost masy ciała mimo prawidłowej diety, częste zaparcia, sucha, łuszcząca się, blada skóra i suche włosy, zaburzenia miesiączkowania. Warto od razu dodać, że najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Biobanki pomogą w walce z chorobami autoimmunologicznymi Jakie objawy mogą świadczyć o nadczynności tarczycy Są wśród nich częste uczucie gorąca i wzmożona potliwość, nerwowość, niepokój, rozdrażnienie, drżenie rąk, chudnięcie pomimo zwiększonego apetytu, częste biegunki, osłabienie siły mięśniowej, wypadanie włosów, wytrzeszcz oczu lub podwójne widzenie, zaburzenia miesiączkowania i niepłodność. W tym miejscu warto dodać, że najczęstszą przyczynę nadczynności tarczycy stanowi również autoimmunologiczna choroba zapalna tarczycy - choroba Gravesa i Basedowa. Jakie są przyczyny chorób tarczycy Wspomniane wcześniej choroby autoimmunologiczne to oczywiście nie są jedyne możliwe przyczyny zaburzeń czynności tarczycy. Oprócz nich nieprawidłowa praca tego gruczołu może być spowodowana także: niedoborem lub nadmiarem jodu w diecie stosowaniem niektórych leków guzkami tarczycy nowotworami tarczycy chorobami przysadki mózgowej. Jak zapobiegać chorobom tarczycy Specjaliści zajmujący się leczeniem chorób tego narządu wskazują na kilka uniwersalnych zasad profilaktyki, dzięki którym można zmniejszyć ryzyko zachorowania, jak też złagodzić przebieg choroby, jeśli już wystąpi. Okazuje się, że podobnie jak w przypadku wielu innych chorób, także w profilaktyce chorób tarczycy bardzo ważne są styl życia i odpowiednia dieta. „Profilaktyka chorób gruczołu tarczowego powinna obejmować przyjmowanie dostatecznej ilości jodu wraz z pożywieniem. Jod jest pierwiastkiem, który uczestniczy w reakcjach prowadzących do wytwarzania hormonów tarczycy: trójjodotyroniny i tyroksyny. Nasz organizm potrzebuje około 150 mikrogramów jodu dziennie. Najlepszym jego źródłem są: ryby morskie i owoce morza. Źródłem jodu mogą być również niektóre gatunki wód mineralnych” – podpowiadają eksperci na edukacyjnej stronie internetowej przypominając, że w celu uniknięcia niedoborów tego deficytowego składnika w wielu krajach, w tym także w Polsce, joduje się sól kuchenną, która stanowi istotne źródło jodu w diecie. Na tym nie koniec. W profilaktyce chorób tarczycy bardzo ważne jest także zaprzestanie palenia tytoniu, ponieważ dym tytoniowy zawiera substancje, które mogą hamować transport jodu do tarczycy. Kolejny czynnik chroniący, wymieniany przez lekarzy, to dbanie o komfort psychiczny, a więc unikanie sytuacji stresujących, a także umiejętne radzenie sobie ze stresem, który jest przecież nie do uniknięcia. Oczywiście w ramach profilaktyki warto również, w razie wystąpienia niepokojących objawów, wykonać badania diagnostyczne w kierunku chorób tarczycy, bo podobnie jak w przypadku większości schorzeń - im wcześniej wykryje się chorobę tarczycy, tym skuteczniej można ją leczyć. Jak bada się stan zdrowia tarczycy Funkcjonowanie tarczycy oceniane jest przez lekarzy głównie na podstawie następujących badań laboratoryjnych krwi: TSH – oznaczenie stężenia tyreotropiny, fT3 i fT4 – oznaczenie stężenia wolnych hormonów tarczycy (trójjodotyroniny i tyroksyny), oznaczenie przeciwciał przeciwko: tyreoglobulinie (anty-TG), tyreoperoksydazie (anty-TPO), receptorom TSH (anty-TSHR). Ponadto, w diagnostyce tarczycy często wykonuje się badanie obrazowe (USG), biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BACC), a także scyntygrafię tarczycy (badanie z użyciem radioizotopów). Kto jest szczególnie zagrożony chorobami tarczycy W grupie ryzyka są przede wszystkim osoby, które: mają w rodzinie kogoś, kto choruje na zaburzenia czynności tarczycy, cierpią na choroby autoimmunologiczne, np. cukrzycę typu 1, celiakię, reumatoidalne zapalenie stawów, są w wieku powyżej 60 lat, są w ciąży, są w wieku menopauzalnym, cierpią na niedobór lub nadmiar jodu. Specjaliści potwierdzają obiegową opinię, że kobiety znacznie częściej zapadają na choroby tarczycy. Szacuje się, że nawet pięć do ośmiu razy częściej niż mężczyźni! „Osoby, u których choroby tarczycy występują rodzinnie, powinny pozostawać pod obserwacją lekarską i regularnie kontrolować stężenie TSH we krwi, aby jak najszybciej rozpoznać rozwijającą się chorobę i nie dopuścić do wystąpienia ciężkich objawów” – radzą eksperci. Co to jest tarczyca i jakie funkcje spełnia w organizmie Na koniec przypomnijmy, że tarczyca to niewielki gruczoł dokrewny, który mieści się u podstawy szyi (tuż pod krtanią), swoim kształtem przypominający motyla. Podstawową funkcją tego narządu jest produkcja hormonów, a także ich magazynowanie i uwalnianie do krwi (93 proc. całkowitej produkcji tarczycy stanowi hormon o nazwie tyroksyna T4). Hormony tarczycy mają kluczowy wpływ na prawidłowy metabolizm naszego organizmu i są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wszystkich tkanek i narządów. Regulują one przemiany energetyczne oraz wytwarzanie ciepła i utrzymywanie prawidłowej temperatury ciała. Stężenie hormonów tarczycy we krwi ma zatem istotny, bezpośredni wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie. Dużo więcej szczegółowych,praktycznych informacji na temat profilaktyki, diagnostyki oraz leczenia chorób tarczycy można znaleźć na wspomnianej już wcześniej specjalistycznej stronie Wiktor Szczepaniak, Źródła:Serwis edukacyjny na temat chorób tarczycy: artykuł o chorobach tarczycy z portalu Medycyna Praktyczna Copyright Wszelkie materiały PAP (w szczególności depesze, zdjęcia, grafiki, pliki video) zamieszczone w portalu "Serwis Zdrowie" chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Zasady korzystania z treści publikowanych w Serwisie Zdrowie: 1. Z zastrzeżeniem postanowień pkt. 3 poniżej, korzystanie z materiałów udostępnianych w Serwisie jest bezpłatne – zarówno w zakresie dostępu, jak również kopiowania i dalszego wykorzystywania – przy czym Właściciel i Wydawca mogą udostępniać w Serwisie również odpłatne usługi, które zostaną odpowiednio oznaczone, a dostęp do nich będzie odbywał się na zasadach ustalonych w odrębnych regulaminach. 2. Zamieszczone w Serwisie treści (teksty, zdjęcia, filmy, grafiki) można wykorzystywać bezpłatnie na dowolnym polu eksploatacji (z zastrzeżeniem opisanym w punkcie 3 poniżej) pod następującymi warunkami: a) Wymagana jest rejestracja w serwisie; b) Wymagane jest każdorazowe powołanie się na źródło w postaci podpisu: „źródło: c) Wszystkie teksty można wykorzystywać zarówno w całości, jak i w części, także dokonując ich modyfikacji lub łącząc z innymi treściami, jednakże wyłącznie pod warunkiem zachowania zasadniczej treści merytorycznej oryginalnego tekstu; d) Zdjęcia i grafiki ilustracyjne oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można wykorzystywać wyłącznie w oryginale – tj. bez prawa do ich jakiejkolwiek modyfikacji – oraz pod warunkiem opublikowania ich razem z tekstem, przy którym zostały umieszczone na Serwisie Zdrowie i pod jednoczesnym warunkiem wykorzystania minimum 50% objętości (liczby znaków) danego tekstu; e) Infografiki oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można wykorzystywać wyłącznie w oryginale, bez prawa do ich modyfikacji; f) Filmy oznaczone logiem i/lub marką Wydawcy („PAP” lub można embedować wykorzystując kod podany na portalu Serwis Zdrowie, albo bezpłatnie pobierać z platformy wideo PAP ( znajdującej się pod adresem (wymagana rejestracja) – bez prawa do ich modyfikacji; 2a. Niektóre zdjęcia, filmy lub grafiki (jeżeli są oznaczone inaczej niż logiem „PAP” lub adresem publikowane w serwisie mogą być własnością innych podmiotów niż Właściciel, wówczas do ich wykorzystania jest niezbędna zgoda Wydawcy, uzyskiwana pod adresem zdrowie@ 3. Zamieszczone w Serwisie treści można wykorzystywać wyłącznie w zakresie użytku informacyjnego. Korzystanie z nich w innych celach, w szczególności marketingowych, reklamowych czy promocyjnych wymaga osobnej, pisemnej zgody Właściciela. Id materiału: 1681 TAGI: Najnowsze Być zdrowym Zapalenie zatok przynosowych – co je wywołuje? (inf. prasowa) Katar, trudności w oddychaniu, ból głowy nasilający się przy schylaniu – to mogą być objawy zapalenia zatok. Tych dolegliwości nie wolno lekceważyć. Ostre zapalenie zatok poddaje się leczeniu zachowawczemu, ale jeśli nie zostaną zniwelowane przyczyny stanu zapalnego, problemy z zatokami mogą przybrać charakter nawracający lub chroniczny. Sprawdź, co wywołuje zapalenie zatok przynosowych i jak radzić sobie z tą dolegliwością. Być zdrowym Bardzo ważne zmiany dla diabetyków już wkrótce! (inf. prasowa) Dorośli pacjenci chorujący na cukrzycę, w trakcie intensywnej insulinoterapii, w tym kobiety w ciąży oraz osoby niewidome z cukrzycą leczone insuliną, będą mieli większy dostęp do systemów monitorowania glikemii! 8 lipca pojawił się projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. Środowisko Inteligencja i życiowy sukces to sprawka genów czy środowiska? Geny czy środowisko? Co w większym stopniu wpływa na to, jakimi ludźmi się stajemy? Oto pytanie, którego może nie zadał Shakespeare, ale zadają je naukowcy, lekarze, psycholodzy i wielu zwykłych ludzi. W końcu od odpowiedzi na to pytanie zależy w dużej mierze jakość życia, ścieżka kariery, związki z ludźmi, a w szerszym ujęciu – funkcjonowanie całych społeczeństw. Dieta Owocny dzień zacznij od śniadania Dlaczego śniadanie to najważniejszy posiłek w ciągu dnia? Dzięki niemu zyskujemy większą zdolność kontrolowania głodu i sytości, łatwiej się uczymy i koncentrujemy na zadaniach. Owocny dzień warto zacząć owocowym śniadaniem. A trwa przecież sezon na polskie superowoce – borówki, maliny, jeżyny, truskawki, porzeczki, niebawem zbiory rokitnika, aronii i minikiwi. Być zdrowym Bóle kostno-stawowe udręką Polek (inf. prasowa) Nie tylko dojrzałe, ale także młode Polki skarżą się na bóle kości i stawów. To efekt złych nawyków, siedzącego stylu życia, nadmiernej masy ciała, a także stresu. ZAPISZ SIĘ DO NEWSLETTERA Co tydzień dostaniesz: najciekawsze artykuły, wywiady i filmy z Serwisu Zdrowie, a także zapowiedzi - materiałów na następny tydzień, konferencji i wydarzeń. Postaw na wiedzę!
Przy braku jakichkolwiek cech choroby tarczycy w badaniach hormonalnych i badaniu USG zwiększone stężenie anty-Tg nie wnosi żadnych informacji diagnostycznych, gdyż może być np. efektem badania palpacyjnego lub urazu okolicy szyi. 2.
Jakie czynniki powodują czasową dyskwalifikację potencjalnego dawcy? Okres miesiączkowania i do 3 dni po zakończeniu, 7 dni po zabiegu usunięcia zęba, leczeniu przewodowym i innych drobnych zabiegach chirurgicznych, do następnego dnia po leczeniu zęba i wizycie u stomatologa, 2 lata od potwierdzonego wyleczenia brucelozy i gorączki Q, 3 lata po zakończeniu leczenia i braku objawów malarii (pod warunkiem, że badania immunologiczne lub metodami biologii molekularnej dają wyniki negatywne), 2 lata po przebyciu gorączki reumatycznej, jeśli nie wystąpiła przewlekła choroba serca, 2 lata od potwierdzonego wyleczenia zapalenia szpiku, 6 miesięcy od całkowitego wyleczenia z toksoplazmozy, 6 miesięcy od wyleczenia mononukleozy zakaźnej, 6 miesięcy po porodzie lub po zakończeniu ciąży, 6 miesięcy po przetoczeniu krwi i jej składników, 6 miesięcy po przeszczepie ludzkich komórek i tkanek, co najmniej 2 tygodnie po przebyciu choroby zakaźnej, 2 tygodnie od dnia ustąpienia objawów gorączki ponad 38 st. C, grypy, infekcji grypopodobnej, kontakt z chorobami zakaźnymi dyskwalifikuje na czas odpowiadający dwukrotnemu okresowi inkubacji, a w przypadku narażenia na zakażenie kilkoma czynnikami chorobotwórczymi - dyskwalifikacja jak dla choroby o najdłuższym okresie inkubacji, bliski kontakt w warunkach domowych z chorym na wirusowe zapalenie wątroby dyskwalifikuje na okres 6 miesięcy, okres pozbawienia wolności i 6 miesięcy po tym okresie, po szczepieniach okresowo na czas uzależniony od rodzaju szczepionki: 4 tygodnie od szczepienia szczepionkami z osłabionymi bakteriami i wirusami 48 godzin od szczepienia szczepionkami z zabitymi/inaktywowanymi wirusami, bakteriami, riketsjami, 48 godzin od szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A (bez kontaktu z chorobą), 2 tygodnie w przypadku szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (bez kontaktu z chorobą), 3 miesiące po biernym uodparnianiu surowicami odzwierzęcymi, 48 godzin od przyjęcia anatoksyny błonicowej i tężcowej, 48 godzin od przyjęcia szczepionki przeciw wściekliźnie i odkleszczowemu zapaleniu mózgu, a 1 rok w przypadku ryzyka zakażenia. Czy przyjmowanie specjalistycznego leku dyskwalifikuje mnie, jako dawcę? Lek może spowodować dyskwalifikację ze względu na przyczynę jego przyjmowania. Czy przyjmując leki hormonalne/tabletki antykoncepcyjne mogę być dawcą? Przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych nie dyskwalifikuje dawcy, podobnie jak np. witamin. Jednak żelazną zasadą jest informowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach i suplemantach diety - on bowiem podejmuje decyzję o dopuszczeniu (bądź nie) do oddania krwi. Czy, jeśli biorę środki wspomagające wysiłek fizyczny (np. trening na siłowni), mogę oddawać krew? W przypadku przyjmowania suplementów diety zawierających kreatynę, należy mieć na uwadze, że kreatynina jest przetwarzana w organizmie ludzkim na kreatyninę, która dla pacjentów np. z niewydolnością nerek jest toksyną, co może stanowić przeciwwskazanie do oddawania krwi. W przypadku zażywania anabolików nie można oddawać krwi. Zawsze informuj lekarza o tym, jakie środki przyjmujesz, dla ułatwienia możesz zabrać ze sobą ulotkę lub opakowanie. Czy można zostać dawcą krwi, jeśli przyjmuje się jakieś leki? Przez cały okres stosowania leków (innych niż witaminy, doustne środki antykoncepcyjne oraz leki hormonalne stosowane w okresie menopauzy) oraz przez pewien czas po zaprzestaniu ich przyjmowania nie należy oddawać krwi. Zawsze należy zapytać lekarza badającego dawców, jaki czas trzeba odczekać po odstawieniu leku, gdyż leki mają różny okres działania. Czy po szczepieniach ochronnych można oddawać krew? Przez pewien czas po szczepieniach ochronnych nie można oddawać krwi: 4 tygodnie od szczepienia szczepionkami z osłabionymi bakteriami i wirusami 48 godzin od szczepienia szczepionkami z zabitymi/inaktywowanymi wirusami, bakteriami, riketsjami, 48 godzin od szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A (bez kontaktu z chorobą), 2 tygodnie w przypadku szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (bez kontaktu z chorobą), 3 miesiące po biernym uodparnianiu surowicami odzwierzęcymi, 48 godzin od przyjęcia anatoksyny błonicowej i tężcowej, 48 godzin od przyjęcia szczepionki przeciw wściekliźnie i odkleszczowemu zapaleniu mózgu, a 1 rok w przypadku ryzyka zakażenia. Ile czasu trzeba odczekać po zabiegu biopsji? 6 miesięcy. Czy po przebytym zabiegu transplantacji mogę zostać krwiodawcą? W przypadku transplantacji tkanek, np. skóry – tak. Przeszczep rogówki lub opony twardej dyskwalifikuje ze względu na niebezpieczeństwo zarażenia chorobą wywołaną przez priony (infekcyjne cząsteczki białka), przeszczep narządów dyskwalifikuje ze względu na konieczność przyjmowania leków immunosupresyjnych. Czy niepełnosprawni mogą oddawać krew? To zależy od rodzaju oraz przyczyny niepełnosprawności, np. osoby niedowidzące, słabo słyszące mogą oddawać krew jeżeli są w stanie samodzielnie, bez udziału osób trzecich wypełnić kwestionariusz dla krwiodawcy oraz udzielić odpowiedzi na pytania związanie z wywiadem lekarskim. Przetoczono mi krew metodą autotransfuzji, czy mogę jeszcze oddać krew? Tak, jednak autotransfuzja jest związana z zabiegami operacyjnymi, zatem należy odczekać 6 miesięcy. Mam alergię pokarmową (jestem uczulony na produkty mleczne), ale nie biorę na stałe żadnych leków. Czy w takim przypadku mogę zostać krwiodawcą? Tak, w przypadku stosowania wyłącznie diety, bez przyjmowania leków. Mam lekko dodatni wynik badania na poziom przeciwciał anty-HCV, natomiast wynik testu na obecność RNA-HCV mam ujemny, nigdy nie byłem leczony na HCV, czy mogę oddać krew? Nie. Osoba z dodatnim wynikiem w kierunku obecności przeciwciał anty-HCV nie może oddawać krwi. Czy osoby, które przeszły zarażenie wirusem HBV są dożywotnio wykluczone z szeregu krwiodawców? Czy sytuacja wygląda podobnie z dawcami narządów po HBV? Zakażenie wirusem HBV dyskwalifikuje dawcę na stałe. To samo dotyczy dawców narządów. Krew każdego dawcy obecnie badana jest w kierunku przeciwciał anty HIV 1, 2, antygenu HBs, przeciwciał anty-HCV lub RNA HCV, odczynów kiłowych, DNA HBV i RNA HIV. Czy chorując na nadciśnienie można zostać krwiodawcą? W trakcie leczenia nadciśnienia krwi nie należy oddawać krwi, ponieważ szereg leków ma niekorzystne działania na biorcę krwi. W okresie ustabilizowanego ciśnienia decyzja należy do kwalifikującego lekarza. Czy, będąc alergikiem, mogę zostać dawcą krwi? Zazwyczaj lekka alergia nie dyskwalifikuje, jednak nie pobiera się krwi od alergików w okresie występowania objawów, przyjmowania leków ani w trakcie odczulania. Czy są choroby, które nie pozwalają oddawać krwi? Niektóre choroby nie pozwalają na oddawanie krwi, ich przebycie jest równoznaczne z dyskwalifikacją stałą. Do tych chorób należą: żółtaczka zakaźna (WZW B, WZW C) lub każda inna niewyjaśniona postać żółtaczki, poważne aktywne lub przewlekłe choroby układu krążenia jak: wady serca, choroba wieńcowa, zawał, stan po zawale serca, zaburzenia rytmu, zapalenia serca, niewydolność krążenia oprócz wad wrodzonych całkowicie wyleczonych, przebycie poważnej choroby ośrodkowego układu nerwowego, w szczególności takiej jak padaczka, organiczne schorzenia układu nerwowego, choroby psychiczne, nawracające omdlenia i napady drgawkowe poza drgawkami wieku dziecięcego (lub jeśli przez 3 lata od zakończenia leczenia nie obserwuje się nawracających drgawek), choroby naczyń krwionośnych, takie jak: miażdżyca znacznego stopnia, stan po udarze mózgu, choroby tętnic, nawracające zapalenia żył, aktywne, przewlekłe lub nawracające choroby układu oddechowego, np.: zapalenie oskrzeli, czynna astma oskrzelowa, czynna gruźlica, aktywne, przewlekłe lub nawracające choroby układu pokarmowego, takie jak np.: przewlekłe biegunki, ostre i przewlekłe choroby wątroby, stan po resekcji (usunięciu) żołądka, aktywne, przewlekłe lub nawracające choroby układu moczowego, aktywne, przewlekłe lub nawracające choroby skóry, jak np.: łuszczyca, sklerodermia, aktywne, przewlekłe lub nawracające choroby gruczołów dokrewnych i zaburzenia przemiany materii, jak np.: nadczynność i niedoczynność tarczycy (po operacji tarczycy i w okresie przyjmowania hormonów), choroba Gravesa-Basedowa, choroba Cushinga itp., cukrzyca, aktywne, przewlekłe lub nawracające choroby układowe, np. kolagenozy (LE), nowotwory złośliwe poza rakiem in situ, pod warunkiem całkowitego wyleczenia, aktywne, przewlekłe lub nawracające choroby krwi i układu krwiotwórczego, kiła, choroby zakaźne, takie jak: HIV I/II, HTLV, babeszjoza, gorączka Chagasa (Trypanosoma cruzi), leiszmanioza trzewna (Kala Azar), promienica, tularemia. Czy mogę oddać krew, jeżeli ostatnio chorowałem? Nie, ponieważ nie pobiera się krwi od osób w okresie rekonwalescencji. Każdego kandydata na dawcę bada personel medyczny. Czy trzeba przejść jakieś badania żeby zostać krwiodawcą? Potencjalny dawca powinien być zdrowy, a badania podstawowe wykonywane są u każdego przed oddaniem krwi. Czy będąc w ciąży można oddawać krew? Nie. Kobiety są zdyskwalifikowane czasowo jako krwiodawcy w czasie ciąży, a także przez 6 miesięcy po porodzie albo po zakończeniu ciąży, poza sytuacjami wyjątkowymi po uzyskaniu zgody lekarza. Czy każdy może być dawcą krwi? Krwiodawcą może zostać każda zdrowa osoba w wieku 18 – 65 lat, o wadze ciała powyżej 50 kg (ilość pobranej krwi, 450 ml, musi być mniejsza niż 10% ogólnej ilości krwi w organizmie), jednakże: w wyjątkowych przypadkach krwiodawcą może zostać osoba powyżej 17. roku życie, po wyrażeniu przez nią oraz przez przedstawiciela ustawowego, w obecności lekarza, w formie pisemnej, zgody na pobranie, osoby w wieku powyżej 65 lat, które dotychczas systematycznie oddawały krew, nadal mogą ją oddawać, po corocznym uzyskaniu zgody lekarza w Centrum Krwiodawstwa lub jego Oddziale Terenowym, krwinki czerwone metodą podwójnej erytroaferezy mogą oddawać wyłącznie osoby o wadze ciała powyżej 70 kg i z odpowiednio wysokim poziomem hemoglobiny (powyżej 140 g/l).
Rozpoznanie, czyli objawy choroby i diagnostyka. Zazwyczaj diagnozę choroby rozpoczyna się od oceny stanu zdrowia pacjenta i towarzyszących mu objawów. A te są bardzo powiązane z nadczynnością tarczycy, dla której charakterystyczny jest: spadek masy ciała, osłabienie i ciągłe uczucie zmęczenia, uczucie niepokoju i rozdrażnienia,Tarczyca jest niewielkim narządem położonym u podstawy szyi, przylegającym do tchawicy. Składa się z dwóch płatów połączonych cieśnią. Tarczyca produkuje dwa hormony: trijodotyroninę (T3) i tyroksynę (T4), które spełniają ważne funkcje w organizmie. Do produkcji hormonów tarczycy niezbędny jest jod. Hormony tarczycy regulują metabolizm organizmu, czyli przemiany energetyczne oraz wpływają na procesy termogenezy, czyli wytwarzanie ciepła i utrzymywanie prawidłowej temperatury ciała. Hormony tarczycy wpływają także na prawidłowy rozwój płodu. Czynność tarczycy jest kontrolowana przez przysadkę mózgową, która uwalnia hormon tyreotropowy (TSH) pobudzający tarczycę do produkcji hormonów: T3 i T4. Do najczęstszych chorób tarczycy należą choroby związane z nieprawidłową produkcją hormonów przez tarczycę, czyli niedoczynność tarczycy i nadczynność tarczycy. Niedoczynność tarczycy polega na niedostatecznej produkcji hormonów przez tarczycę, natomiast jej nadczynność odwrotnie – polega na nadmiernej produkcji hormonów. Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, w przebiegu którego układ odpornościowy produkuje przeciwciała, które niszczą komórki tarczycy, co powoduje w konsekwencji zbyt małą produkcję hormonów tarczycy i jej niedoczynność. Najczęstszą przyczynę nadczynności tarczycy stanowi choroba Gravesa i Basedowa, w której nieprawidłowe działanie układu odpornościowego pobudza tarczycę do nadmiernej produkcji hormonów. Inne choroby tarczycy to wole, czyli powiększenie tarczycy, w którym mogą występować guzki tarczycy; guzki tarczycy bez wola, czyli nieprawidłowa struktura tarczycy oraz nowotwory tarczycy, także złośliwe, czyli rak tarczycy oraz zapalenia tarczycy. Najczęściej w diagnostyce chorób tarczycy wykonuje się badania laboratoryjne krwi: oznaczenie stężenia TSH oraz FT3 i FT3, przeciwciał przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO), przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (anty-Tg) oraz przeciwko receptorowi anty-TSH (anty-TSHR), a także USG tarczycy i scyntygrafię tarczycy. Dowiedz się więcej o chorobach tarczycy
Ponad połowa pacjentów z rakiem tarczycy była w przeszłości wystawiona na ekspozycję promieniowania. Ich choroba miała często bardziej złośliwy przebieg i wiązała się z gorszym rokowaniem. W przeprowadzonym badaniu kanadyjscy lekarze przeanalizowali grupę 125 chorych po chirurgicznym leczeniu raka tarczycy. Jak pokazało badanie 56% z nich było narażonych na promieniowanie co najmniej 3 lata przed zabiegiem. Zwykle naświetlania miały charakter leczenia łagodnych schorzeń jak np. trądzik lub było to związane z warunkami pracy. Pacjenci z badanej grupy byli obserwowani przez średnio 10,6 lat. W tym okresie 16% z nich doświadczyło nawrotów choroby, u 9% wystąpiły przerzuty nowotworu. W porównaniu z kontrolą, której członkowie byli leczeni chirurgicznie z powodu raka tarczycy, ale nie byli narażeni na promieniowanie, badani chorzy częściej mieli przeprowadzane zabiegi chirurgiczne tyroidektomii (83% vs 38%), wymagali dodatkowego zabiegu (23% vs 2%), mieli: 4 stopień choroby (16% vs 5%), odległe przerzuty (9% vs 2%), raka tarczycy w czasie obserwacji (8% vs 3%) lub umarli z powodu tego nowotworu (4% vs 1,5%). Badanie dowodzi, że pacjenci z historią naświetlań chorują na bardziej agresywny nowotwór tarczycy w porównaniu do innych pacjentów z rakiem tarczycy. Rokowanie tych chorych jest również mniej korzystne. Źródło: Archives of Otolaryngology-Head & Neck Surgery 2009; 135(4):355-359 Onkologia Ekspercki newsletter z najważniejszymi informacjami dotyczącymi leczenia pacjentów onkologicznych ZAPISZ MNIE
8csE.choroby tarczycy a szczepienia
